dünyanın sonuna doğmuşum!

sıkıldım çok, her dakika düşünmekten üzülmekten
artık yok, kalmadı gücüm düşmekten yenilmekten
pişmanım erken vazgeçmekten kendimden
bu alem geçmiş kendinden
ne gelir elden ?

sevgili Piaget:))

geriye sarmak istiyorum zamanı, takvim yapraklarını tek tek bıkmadan yapıştırmak.. taa ki işlem öncesi döneme dek..

neden-sonuç ilişkisi kurmayayım olaylar arasında, umrumda olmasın hiç bi neden! tersine çevrilmesin hiç bişey, geri dönüş yolunu bulamayım ne evime ne geçmiş yaşantılarıma...soyut hiç bişey olmasın zihnimde ne sevgi ne aşk ne nefret ne de özlem...illa aşk olacaksa ninja kaplumbağaların turuncu michaelangelo'suna olan aşkım devam etsin, onla evleneyim:) her akşam pizza yiyelim:))
hayatta önemli olan tek şey "oyun oynamak"olsun, beni üzen de çikolatamı abimin yemesi veya barbie bebeğimin kolunun çıkması...

sorulan sorulara cevap verme derdim olmasın, "hı?" deyip durayım masum masum bakarken. kimse beni davranışlarımdan ötürü kınamasın, çocukluğuma versinler tüm ayıplarımı, kimseye verecek bi hesabım, derdim olmasın. sabahın köründe yalnız ve yalnızca çizgi film izlemek derdiyle kalkayım yataktan, şeker kız candy'nin anthony'si öldü diye ağlayayım ya da banyodan sonra parmaklarım buruştu diye..

camın önüne oturup yağmur damlalarını yarıştırmaca oynayalım, babamın gelişini izleyeyim yaz akşamları balkondan, kapıyı önce açmaca şampiyonşip düzenleyelim abicikle...

piaget teyze:)) bilişsel yapımı yaklaşık 20 yıl geri alabilir misin zahmet olmazsa:)

complicated

içim sıkılıyor... bıktım bu bekleyişlerden, bu kaçıp-kovalamacalardan, küskünlüklerden, kırgınlıklardan, yaralardan... özledim! tuhaf! kavuşmadan, özledim...
uzun bir yola gitti farzedemiyorum, beklemek ve bekletmek istemiyorum. bi gün baksam ki gelmiş, hani o şiirdeki gibi...