blogcuğumu özlemişim...hani bişeyden yoksun olunca yapasanız, göresiniz, yazasınız, edesiniz gelir ya, öyle bişey galiba benim de yasaklanınca bilogmacık blog yazasım tuttu:)
tüm depresifliğimi attım köşeye, mutlu uyuyor, mutlu uyanıyor, şarkılarla başlıyorum güne uykuya kanmasam da, kanamayan yaralarımla.. bakıyorum buzlarım çözülüyor, gardım düşüyor tutamıyorum ki zaten tutmak isteğim de yok.. tadını çıkarıyorum her saniyenin. Aklıma geliyor da bir an yokluğun, nasıl şükrediyorum bilsen, varsın ya!
kelimelerden taşlar, cümlelerden yollar, ünlemlerden uyarıcı ve levhalar.. uzun, derin, kıvrımlı ve sonu bilinmeyen... hız ve zaman mefhumunun "x" i bulmaya yetmediği bi denklem. yine bilmem ki kaçıncı dereceden?
yaşanmamış kırıntılar
sadece bir düş
zaman düşer ellerimden yere
belki de en güzeli böyle