mutluyum... fani dünyada kime ne kadar yararım dokundu, dokunacak bilmem ama, belki ölümümü bekleyenler mutlu olur emaneti teslim ederken yüce Mevla'ya..
"organ bağış kartım" var artık cüzdanımda sürekli taşıdığım. "her nefis ölümü tadacak" bari bizden sonra "hayatı tadacak" birilerine faydamız dokunsun. Ne diye korkuyoruz bu kadar, ama madem öyleyken nasıl böylesine belalardan emin, böylesine benciliz bu konuda hayretlerim şaştı bu gün.
Ölümü, hastalığı yakıştıramıyoruz, kendimize, sevdiklerimize, düşünmek bile istemiyoruz hastane odasında hiç kimsemizi. yardım etmekten geçtim, çok küçük bir ihtimal için bile adım atmıyoruz. bizim olmayan, emanetçisi olduğumuz bedenimizin bütünlüğüne öyle düşkünüz ki, can bedenden çıktıktan sonra bile kıyamıyoruz..
lakin, ne yeterince şükrünü eda ediyoruz ne de kadrini kıymetini biliyoruz... Peygamber efendimizin buyurduğu üzre:
Beş şeyden önce beş şeyin kıymetini bil!
1- İhtiyarlıktan önce gençliğin,
2- Hastalıktan önce sağlığın,
3- Meşguliyetten önce boş vaktin,
4- Fakirlikten önce zenginliğin,
5- Ölmeden önce hayatın
“Kim bir kimseye hayat verirse, o sanki bütün insanlara hayat vermişçesine sevap kazanır.” Maide suresi, ayet 32
“İnsan kendisinin kemiklerini bir araya getiremeyeceğimizi mi sanıyor? Evet bizim onun parmak uçlarını bile aynen eski haline getirmeye gücümüz yeter.”
Kıyame suresi, ayet 3-4.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder