yoğun, tuhaf, değişik bir gün...
mesleğimden nerdeyse nefret ettiğim ancak sonra iyi ki öğretmen olmuşum dediğim bir gün.
bazen hayat ne kadar zor, ne kadar katlanılmaz oluyor.
kollarımda ağlayan, şefkatime inanan, kardeşim (olsa) yaşında, belki de hayatının en zor günlerini yaşayan güzeller güzeli bir kız...onu, gözyaşlarıma hakim olmaya çalışarak teselli etmek, güç vermeye uğraşmak...
o bakışı hiç unutmayacağım,... küçük penguenim, ikinci yeni kardeşim, Rabbim seni ve sevdiklerini her cihanda mutlu kılsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder