tuhaf!

bu gün hava da güzeldi; ama öğrencilerim "ters" olduğumu söyledi nedense. aslında "farklı" demekti sanırım niyetleri, ama kelime dağarcıklarından çıkamadı.


"birine mi kızdım?"- "hayır"
"birine kötü mü davrandım?"- "hayır"
"birine ters mi baktım?"- "hayır"
"e niye öyle dediniz ki?"- "yüzünüz asık, gülümsemiyorsunuz hiç bugün hocam"


sürekli sevgi kelebeği gibi dolaşmanın zararları. hemen anlıyorlar bir tuhaflık olduğunu, hatta bana inanmayıp başka öğretmenlere soruyorlar (mış) :)


dün akşamdan kalan bir mutsuzluk hali geçmedi gitti.. ağız-kulak arası mesafem yok denecek kadar azdı oysa bi kaç gün öncesinde...
düşünmek de istemiyorum,
üzülmek de..
yaşayıp göreceğiz, her şey olacağına varacak, ben kafama taktığım, suratım asık dolaştığımla kalacağım bi kaç gün..
mutlu olmayacağımı bile bile denemek istemiyorum.
ama mutlu olmayacağımı nasıl biliyorum?!?
ah ne yapsam, işte onu kesinlikle bilmiyorum!