içimden geldi...

öyle cümleler kurasım vardı ki, uç uca ekleyeyim, doğudan batıya sürükleyeyim, kendi eksenimde döneyim.. ama şimdi yok. "ne diyeceğini bilememek" böyle bişey şu anda. aslında biliyorum da, uygun forma sokamıyorum. ucu açık kalsa olmaz, bu haliyle de çok kesici delici... düz yolda yürürken sanki bi "yol ayrımı"nda hissediyorum yine kendimi.yok yok, çetrefilli bişey yok ortada, sadece işaret ve levhalar bunlar. "dikkatli" olayım diye. hayata bağlanmak için emniyet kemeri değil tutunmam gereken, duygularımı çerçevelediğim "mantığım"!!!

iyelik eki geldikten sonra isminin sonuna tekrar yalın hale dönmek zor gelir..oysa yalın, duru hal en şahanesidir...

"ammaaan bırak imkansız olsun, inceldiği yerden kopsun" diye şarkılar söylüyorum sonra gerilerde sezen duyuyorum, "kime kızayım, nazım senden başka kime geçer" ... henüz ikinci baharıma çok var diye, başka şarkısının ilk dörtlüğünü dinleyip bırakıyorum..

hava yağmurlu, tiyamin parçalı bulutlu, ama hala umutlu :)bisiklete binmeyi özledim. 3 sene oldu yaa:( ne çabuk büyüdüm, daha evcilik oynamaya doymamışken "evlilik"ten bahseder oldu kimileri. gerçi mevzu bahis çocuk oyuncağı gibi geçtiği için, ciddiye de alınması mümkün değildi, ki öyle bi ihtimal bile yok (zaten 10 üzeri 100den sonrası matematikte "0" olasılık olarak kabul edilmiyor muydu :P)

öyle işte, ordan burdan bişeyler...zihnimdeki kırıntılarla bi güvercin bile doymuyorken, ben kalkmışım kendi açlığımı bastırmaya çalışıyorum..

"Paraya ihtiyacin yokmus gibi çalis .Kimse seni üzememis gibi sev .Kimse seni seyretmiyormus gibi danset .Kimse seni dinlemiyormus gibi sarki söyle ..."